миний амьдралын баяр баясгалан бол яахын аргагүй миний хайр гэж би боддог.хайртайгаа учраад удаагүй ч гэсэн би түүндээ ямар их хайртайгаа өдөр ирэх тусам мэдрэх юм.хайр хүнийг солиоруулах шахдагийг саяхан л ойлгож байна.урьд нь хүний хойноос салж чадахгүй хөөцөлдөж байгаа хүмүүсийг хараад яагаад ингэдэгийн бол зүгээр л салж болдоггүй юм бол гэж боддог байсан.харин одоо түүнээсээ салвал өөрийгөө хэн болох бол гэж төсөөлөхөд ч бэрх санагдаж байна.сайхан хайр гэж байдаг юм олбол түүнийгээ бүү алдаарай гэдэгчилэн би сайхан хайраа олсон түүнийгээ алдахгүй гэж бодож байна.хааяа түүнийгээ уурлуулчихаад өөрийгөө ямар их харааж зүхдэг гээч,харин түүнийгээ баярлуулчихаад инээхийг иь харчихаад ямар их аз жаргалтай болдог гэж санана.түүнийгээ уурласан ч инээсэн ч дандаа хайрладаг.хайрт минь намайг өөрчилж өөр хүн болгож байх шиг санагдах юм.хүнийг хайрлавал хайрласан шиг хайрла хэрэв чадахгүй бол бүү хайрла.би хайртайгаа 1сарын 15 нд үерхэж эхэлсэн тэр өдөр миний хамгийн азтай өдөр гэж би боддог.хэрэв чи хайртайгаа учирсан бол түүнийгээ уучилж ,ухааруулж хайрлаарай.хайр нэг талаас итгэлцэл боловч нөгөө талаас хүлцэнгүй бие биенээ уучлах сэтгэл юм болов уу? нэг удаа түүнийгээ уучил хайртай бол ойлгоно.Хоёр удаа түүнийгээ уучил хайртай бол ухамсарлана.Гурван удаа түүнийгээ уучил хайртай бол ухаарна ахиж тэр алдахгүй г хичээнэ.Ингээд бүгдэд нь амжилт хүсье хайртай бол түүнийхээ төлөө тэмцээрэй.
No comments:
Post a Comment